Gipsarm

Sip met gipsarm

Op vrijdag werd ik door school gebeld, dat iemand Boris aan zijn arm de glijbaan had proberen op te tillen en dat hij er nu veel pijn aan had, maar dat er wel niets aan de hand zou zijn. Omdat hij behoorlijk zielig leek, toen ik hem ophaalde (Luus kwam aanrennen: Tanya -een heel lief, rustig meisje- heeft het gedaan!!!) en hij zelf graag naar de dokter wilde, gingen we daarom maar even naar de dokter ter controle. Dezelfde dokter die Luus haar kin laatst gelijmd had na een val van de fiets keek nu naar Boris' arm, maar kon niet veel vinden. Op de röntgen foto was ook nauwelijks iets te zien, maar voor de zekerheid ging er wat gips omheen. Boris was heel stoer en dolblij met zijn arm. Tot..... het ging jeuken..., toen zag hij de realiteit van de situatie in en ook dat hij nu niet kon zwemmen. Heel sneu, want het was een enorm warm weekend (35 graden). Het was voor hem een behoorlijke kwelling om iedereen onder zijn ogen lekker in het zwembad te zien spartelen...

De volgende dag deden we aan het eind van de middag een braai voor twee bevriende Zuid Afrikaanse gezinnen (de dader van de arm zat er ook bij en de moeder van de dader schrok zich rot toen ze Boris' arm zag). Zuid Afrikanen braaien te pas en te onpas, overal en altijd met veel VLEES. Ze weten ook dat ze het beste van de hele wereld kunnen braaien. Wij maakten het een visbraai met daarnaast een stukje beeffilet van de German butcher, dus er was niets Afrikaans aan, maar ze vonden het heerlijk en alles ging op. Dat vrienden maken met Zuid Afrikanen is zo makkelijk nog niet, want ze zijn een beetje schichtig en afhoudend, zitten niet zo op nieuwe vrienden te wachten en praten het liefst lekker Afrikaans met elkaar. Maar inmiddels is het me met wat moeite gelukt om behoorlijk wat aardige Afrikanen te leren kennen.

Sint Maarten

Luus met lampion

Verjaardag Nicholas, pass-the-parcel

11 november is de dag, dat ik mijn lichtje, dat ik mijn lichtje, 11 november is de dag, dat ik mijn lichtje branden mag, ook in Zuid Afrika, hoewel men dat hier niet viert (wel Halloween). We waren door onze Duitse vrienden uitgenodigd om na een borrel een rondje op de golfcourse te lopen met onze lampionnen. We waren met een behoorlijke groep en hadden Italiaanse gitaarbegeleiding (die helaas weinig Sint Maarten liedjes kende). Het was voor de kinderen in elk geval leuk om een keer gedaan te hebben.

De volgende dag schoven we aan bij het verjaardagsfeestje en aansluitende braai ter ere van de tweede verjaardag van Nicholas, het zoontje van Britse vrienden.

Grotten van Sterkfontein

Na het museum is het ongeveer een kartiertje rijden naar de grotten van Sterkfontein. We zagen waar de schedel van mevrouw (eigenlijk naar nu blijkt meneer) Ples gevonden is, een geavanceerde zonnewijzer (wat heeft dat met evolutie te maken vroeg T zich af) en natuurlijk daalden we in de grotten af. Die waren behoorlijk donker en zonder al te veel stalagtieten, want die waren er eerder door mijnwerkers afgehakt helaas. Een aantal maal moesten we op handen en voeten door behoorlijk kleine gangetjes kruipen (Boris liep er rechtop doorheen). Luus vond het net als de bootjes eigenlijk wel heel eng, maar Boris genoot er van.

Maropeng, Cradle of Humankind

Maropeng museum

De hal van Maropeng, naast de trap naar de bootjes

In dit spiegeldoolhof is Luus op sommige spiegels scherp en sommige in beweging!

Maropeng van buiten

Luus

Boris

Dit weekend was de Cradle of Mankind aan de beurt, een gebied waar de oudste mens vandaan komt, vlak bij ons in de buurt. In dit gebied bezochten we Maropeng, een verassend mooi opgezet museum over de evolutie (ja ja over de evolutie!, daar hoor je normaal niet zo veel van hier tussen de creationisten). We kochten een combi ticket voor de bootjes, het museum en de grotten van Sterkfontein. Na het betreden van het voor de helft met gras beklede museumgebouw daal je eerst de trap af naar een mooie atractie: de bootjes. Deze  botsbootjes leiden je door het water in het donker langs sneeuw, vulcanen, wind, regen, bliksem etc. De rest van dit Darwinistische museum is ook de moeite waard. Kinderen kunnen er naar hartelust knoppen indrukken, aan hendels draaien en van alles en nog wat doen.  Er schijnt hier in de buurt ook een leuk restaurant te zijn, the Cradle, waar je bij je cocktail of tijdens het diner bezoek krijgt van nieuwsgierige giraffen.