Boris 3

Boris met zijn cadeau's: een Spidermanpak, Little Einsteins DVD en draad bakkie

Sprinkhaan op de junglegym

Boris is drie! Tom zat in Iran, dus ging ik met de kinderen naar Besterbirds, een soort dierentuin plus kinderboerderij, een van de weinigen in de buurt waar je de dieren kunt voeren en vasthouden. Er waren cavia's, konijnen, ganzen, geitjes, duiven, kuikentjes en ook rondslingerende eekhoorns, wallabi's en landschildpadden. Bij het verlaten van het caviaverblijf reed ik per ongeluk met een kinderwagen over een van de schildpadden (die soms nauwelijks van de stenen met de vorm en kleur van een schildpad te onderscheiden waren) , maar er was gelukkig niets stuk....

Herfst

Blaadjes zoeken bij Smuts Museum in de tuin
Knutselen bij Smuts theehuis


Pia


Luus

Het resultaat van Luus (boven) en Boris (onder)

Spruiten

Het is nu echt herfst, niet meer zwemmen en truien aan. Buiten is het overdag in de zon, die elke dag steevast schijnt, heel warm, maar in huis is het soms maar 16 graden. De huizen in Zuid Afrika zijn heel slecht geïsoleerd (de wind blaast overal doorheen) en daarnaast missen ze centrale verwarming (wie dat verzonnen heeft!). Het zal niet lang meer duren of ik zal mijn in Iran op de piste veel gedragen skibroek weer uit de kast trekken om in huis te gaan dragen....

Verder heb ik het zelf-spruiten ontdekt doordat ik een spruittoren heb aangeschaft. Van bijna alle zaadjes/bonen etc kun je de spruiten eten. Het ene zaadje ontspruit wat makkelijker dan het ander; alfalfa, fenegriekzaad en mungbonen gaan altijd goed, de rest beschimmelt vaak. Handjevol zaden in een van de drie spruitbakjes en twee keer per dag water geven en na een paar dagen heb je tauge en alfalfa etc.

Verhuizing

Luus met Bibi

Bibi's villa

Ballerina en ballerino

Voor Syrische hamster Bibi heb ik inmiddels een paleis gekocht, compleet met buizen, uitkijktoren en een geruisloze tredmill. Je voelt je toch schuldig dat die hamster daar maar in zijn eentje zit (terwijl ze dat juist leuk vinden als solitairen, als je er een bij zet dan vreten ze elkaar op!), nu is hij van werkelijk alle gemakken voorzien en kan hij kruipen en rennen wat hij wil!

Joburg Zoo

Oliver en Boris

Eva en Luus (met dro-e worst)

Dit weekend maar weer eens naar de dierentuin in Johannesburg, dit keer met onze Duitse vrienden. Luus werd tijdens de lunch in haar wang gebeten door een bij, maar was al snel van de pijn af. Hoewel we nog in korte mouwen en broeken rondlopen, is het in de schaduw nu best koud aan het worden, de herfst ligt op de loer.

God will punish you

Flat in Pretoria

Openlucht kerkdienst

In het weekend zie je ze veel in de berm, de in wit uitgedoste kerkgangers. Om welke kerk het hier gaat weet ik eigenlijk niet. Op straat zie je ook veel donkere mensen met een groen zwarte ster op hun borst gespeld rondlopen. Dat zijn de aanhangers van de ZCC, de Zion Christian Church. Zondagochtend is in elk geval een prima ochtend voor een ongelovige om boodschappen te doen. Aangezien iedereen in dit gebied hartstikke gelovig is (er zijn moslims, joden en hindu's, maar in onze omgeving meest christenen en dan is daarvan een groot gedeelte Nederlands Gereformeerd) zitten ze op zondag netjes in de kerk. Dat iedereen hier zo gelovig is blijft me verbazen. Bijna iedereen loopt wel met een of ander kruis om zijn nek rond en overal (op auto's, t-shirts etc) zie kreten als "God is love", "Real men love Jesus" of zoals op een T-shirt van Boris' klasgenootje "Jesus is coming, tell all your friends". Het is hier zonder twijfel erg belangrijk en men houdt het zeker niet voor zichzelf. In de gym hebben we na de boxklas altijd een hele fijne EO jongerendag cooling-down met allerlei gospels. Dan zucht ik altijd in mijzelf "pfff moet dat nou", maar als ik dan goed om me heen kijk zingt iedereen in verrukking de teksten mee... Op het schooltje van de kinderen (dat niet eens een Christelijke school is) wordt natuurlijk gebeden en allerlei liedjes overe God en Jesus gezongen en laatst kwam Luus thuis tegen Boris en zei: "you shoudn't do that otherwise God will punish you"! Zolang het positief en blij is vind ik het allemaal best, maar dat ze leren dat God straft vind ik vreselijk. Ik ben helaas ongelofelijk ongelovig, maar een aantal Zuid-Afrikaanse vriendinnen (nog uit Iran) en een nieuwe Nigeriaanse vriendin zien in mij blijkbaar een prooi die te bekeren valt. Zo krijg ik van die vriendinnen om de haverklap mailtjes die vragen om te bidden voor iemand of die bewijzen dat God bestaat. Vruchteloos, want ze weten dat het bij mij averechts werkt. Mijn Nigeriaanse vriendin vertelt me dat ze bid voor me (dat ik maar gered mag worden, want voor haar is het haast onverteerbaar ik God nog niet gevonden heb). Mijn missie hier is: vind de eerste ongelovige Zuid-Afrikaan....

Elephant sanctuary

Hartebeespoortdam

Om onze Italiaanse gasten bezig te houden gingen we, vergezeld door onze andere Italiaanse vrienden, naar de Eelephant Sanctuary in Hartebeespoortdam. Daar troffen we, na een rit door het mooie gebied rond de dam, vijf olifanten aan waar hele lange verhalen over verteld werden. Daarna mochten we olifanten voeren, ermee wandelen en zoenen (ik werd voor de foto maar liefst drie keer bemodderd door een slurf die op mijn wang als een soort sponsachtige stofzuiger voelde). Een leuke ervaring, maar wel behoorlijk duur voor te weinig.

Easter egg hunt

Eggs galore

Vandaag arriveerde eerst onze Italiaanse gasten (L met vijf-jarige dochter C, man A zou een paar dagen later komen) en in de middag had ik paaseieren zoeken en eieren schilderen in de tuin georganiseerd voor ongeveer 14 kinderen. L leerden we in Teheran kennen en inmiddels wonen zij in dezelfde buurt als waar wij woonden in Cairo. Ze is een schat, maar op sommige fronten nogal veeleisend (wat ik inmiddels al weer vergeten was). Het eten moet naast dat het perfect moet zijn ook door een Italiaanse gekookt en liefst ook in Italie gekocht zijn... Aangezien we in Zuid Afrika wonen en ik, hoewel een aardige kok, geen Italiaanse ben gaf dat dus al de nodige problemen. Het brood had te veel zaadjes, de jam was niet het goede soort en mijn dure buffelmozzarella werd achteloos aan de kinderen gevoerd en zo ging het maar door...

Het eieren zoeken en beschilderen was een groot succes. Wel was het nog lastig om de 13 kinderen die keurig op tijd waren in toom te houden (met chocolade eieren overal in het zicht), omdat er 1 kind drie kwartier te laat kwam.

's Avonds waren we met een groep Duitsers, een Z-Afrikaan en een Mexicaanse uitgenodigd bij Duitse vrienden voor een traditioneel Maultaschen (L liet verstek gaan ivm C's slaapproblemen). Dit gerecht, een soort van ravioli, wordt gegeten op de avond voor goede vrijdag. Het klonk mij nogal smerig in de oren, maar bleek heerlijk (misschien lag het allemaal aan Jan, de gastheer, die een geweldige kok is).

2/4/6

Donderdag was het drie jaar geleden dat T en ik getrouwd zijn op de Nederlandse ambassade in Caïro. Het jaar erna was ik op onze trouwdag in Nederland (en T in Iran), het jaar daarna zijn we lekker uit eten geweest in Teheran (nou ja, ik had een salade met blauwe kaas en was al zo verbaasd dat ze dat hadden, want in Iran niet te vinden, maar het bleek blauw rubber...) en nu dus in Zuid Afrika. We hadden in Constantia (bij Kaapstad) al gegeten in het nummer 1 restaurant van het land volgens de Eat Out lijst (http://www.eatout.co.za/home/index.asp). De nummer 5 van het land is, zegt deze lijst, Mozaïk (http://www.restaurantmosaic.com/mosaic/main.aspx) in de buurt van Pretoria (het grootste gedeelte van de toprestaurants zitten in de buurt van Kaapstad en niet in onze provincie Gauteng). Daar gingen we dus donderdag eten. Het restaurant wordt bestierd door de 28-jarige chef Chantel Dartnall vanuit het Orient hotel (http://www.the-orient.net/orient/mainnew.aspx). We moesten ongeveer 40 minuten rijden naar een plek ten westen van Pretoria (wij wonen ten zuiden van Pretoria tussen Pretoria en Johannesburg in). Het laatste half uur ging over een pikdonkere weg met ongeveer 300 stoplichten en evenzovele supertrage taxibusjes en bakkies. Na de afslag riching Orient verdwenen we in complete duisternis over een onverhard weggetje, dat na een prachtige Arabische poort uiteindelijk weer overging in een verhard paadje dat slingerend tussen de heuvels door een soort wildpark liep (we zagen wat bokkies en hoorden later dat er ook een zwangere zebra moest rondlopen), heel erg Afrika! Het hotel is een enorm soort Moors fort en doet zeer 1001 nacht aan. Het restaurant is vreemd genoeg een soort Alpenachtige stube en ziet er heel gezellig uit. Kortom een wat bizarre maar fantastische setting. We werden in een eigen booth geparkeerd en konden niet zien wie er verder allemaal zaten, maar het was behoorlijk rustig (vorige keer dat ik wilde reserveren met mijn ouders trouwdag waren ze volgeboekt). We gingen voor het 8-gangenmenu met wijn dat door Chantel zo werd voorgedragen dat we al direct moesten watertanden. We kregen onder meer truffelcustard, tilapia, kwartel, heerlijke kazen (waaronder mijn favo Epoisse) en lemoncurdijs. Allemaal heerlijk. De wc van het restaurant was in een van de aanpalende suites (die meestal wordt verhuurd aan bejaarde smulpapen). We vroegen ons nog af waar je als de suite bezet is dan je handen zou moeten wassen? We zijn heel benieuwd hoe dit hotel en restaurant er overdag uitzien en komen zeker terug naar deze afgelegen plek. Na dit heerlijk diner zagen we op de pikdonkere terugweg nog wat hertjes huppelen (maar weer geen zebra).