Op 6 maart dit jaar heb ik in Vereeniging (ZA) mijn eerste marathon (dat is 42,2 km) volbracht! Ik wilde gewoon eens een marathon lopen en had samen met een vriendin die dit als hobby heeft in Bronckhorstspruit drie weken daarvoor een 32 km race gedaan in voorbereiding op de marathon.
32 km is beduidend minder dan 42,2 bleek later bij de marathon!! Boven de 35 km wordt het meestal "ugly", dan willen je hoofd en je lichaam echt niet meer. Alles in je schreeuwt: stop en ga lekker liggen!
Bronckhorstspruit 32 km
Alle races in Zuid-Afrika starten vroeg in de zomer vanwege de warmte. En vroeg is ook echt vroeg: 6 am. Voor de 32 km race kwam Natasha mij tegen 4am ophalen met haar zusje, die ging snelwandelen (!). Zij zijn lid van de Irene Roadrunners (die echt afschuwelijke club kleren hebben, spuuglelijk blauwgroene shirts en rokjes) en we konden hun club tent gebruiken om de spullen achter te laten. Het was een beetje een ongeorganiseerd boeltje bij het ophalen van de nummers en dikke rijen bij de plees, maar we waren ruim op tijd startklaar. Voor de race begon werd er natuurlijk nog even uitgebreid gebeden (please Lord, let there be no fatalities today...). De race was vrij vlak. Er was geen moment schaduw, dus behoorlijk warm. Onderweg ben ik nog een keer het hoge gras ingedoken voor een pitstop en kwam terug met een broek vol grasjes, die enorm kriebelden... Ik hield me goed aan mijn afgesproken cruisesnelheid van 10 km per uur en finishte gemakkelijk in 3 uur en 12 minuten. Voelde me prima en nog lekker fit na de finish, dus missie geslaagd.
Vereeniging 42,2 km
Drie weken later het echte werk: een volledige marathon. Natasha en ik bleven een nachtje in Vereeniging slapen, omdat het net iets te ver was om in de ochtend te gaan rijden. Vereeniging is tot nu toe het minst interessante deel van ZA dat ik gezien heb. Industrieel, plat en onaantrekkelijk. Maar goed, we kwamen er ook niet voor het uitzicht.
Eerst de nummers ophalen. Dat kon bij een mevrouw die met een doosje met spulletjes onder een grote boom zat. Daarna de route verkend. Ook de route zag er niet erg aanlokkelijk uit, 2 keer hetzelfde rondje. Maar na een redelijke nacht gingen we er de volgende dag voor! Het was een hele warme race en ik ging wat te hard van start, waar ik bij 25km spijt van kreeg: steken in de zij. Die krijg ik normaal niet, maar ik was een beetje vergeten extra op mijn ademhaling te focussen en toen was het al te laat. Die steken doen zo'n pijn dat je wel MOET gaan lopen. De volgende 10!!!km bleef ik er last van houden en was ik gedwongen rennen met lopen af te wisselen. Toen die irritante pijnen eindelijk over gingen was ik inmiddels al bij 34 km en was het dus nog maar 8 km te gaan. Ook hier onderweg nog even de bosjes ingedoken voor een plas en weer kreeg vielen er allemaal kriebelende grasjes in mijn broek. Afleren dus! Streeftijd was tussen de 4.15 en 4.30 lopen en ik finishte tevreden op 4.18. Toen ik finishte was de temperatuur 37 graden en toen Natasha een uur later aan kwam was het 40 graden! (vergelijk: de Marathon van Rotterdam werd in 2007 afgelast omdat het toen 27 graden was!)
Rotterdam 42,2km
Toen onze reis naar NL geboekt was bleek dat de dag na onze aankomst de marathon van Rotterdam gelopen werd. Dat kwam net mooi uit! Wel een beetje veel om twee marathons in dik een maand te lopen, maar het leek me toch leuk om een echte grote marathon te doen nu ik het toch kan. Het was prachtig weer op de marathondag, niet te koud en lekker zonnig. Tom en ik waren met de trein naar Rotterdam gegaan. De race begon pas om 11 uur, dus we hadden ruim de tijd. Toen we aankwamen op Blaak was het compleet uitgestorven. Rond de Expo werd het pas druk. Er waren ongeveer 25.000 renners die aan de verschillende lopen meededen. Ik stond in vak F en kon niets zien van Lee Towers in zijn kraan. Het startschot, als het er was, was voor mij onhoorbaar. Er werd een soort muziekje gedraaid, toen was het minutenlang stilstaan en toen begonnen de mensen aan de andere kant plots vooruit te bewegen. Al met al duurde het ruim 5 minuten voor ik de startlijn (waar Lee en burgemeester Abutaleb stonden te wuiven) bereikte en ook daarna was het behoorlijk dringen. Er waren zo ontzettend veel mensen aan het toejuichen, geweldig! Natuurlijk was het moment op de Erasmusbrug prachtig. Op elke kilometer stond een bandje te spelen. Een moeilijk moment was vlak voordat we het Kralingse Bos in zouden gaan. Daar komen de snelle renners je tegemoet bij de 40km marker, terwijl je zelf aan de andere kant van de straat pas bij 30 bent. Vanaf de 36km ging het niet zo soepel meer, maar uiteindelijk met een lach (en zonder teken) geëindigd in 4.09 (netto, bruto was 4.15 door al het wachten!). Mijn 2e PB in 5 weken! Daarna de medaille laten graveren en toen door naar de welverdiende borrel (bier en hele dure bitterballen) met Toms posse.
(Die man met die dikke buik vlak voor me op de foto loopt een 10km onderdeel van een bedrijvenloop...)
