Lente hagelbui

Vluchtende koeien in de wei

Winter landschap in de Afrikaanse lente

Het is al een maand lente. Eigenlijk was het winter en toen opeens 1 dag lente en daarna midzomer. Heerlijk warm, zo rond de 30 graden en alleen maar zon. En toen kam er een enorme hagelbui! De arme koeien in de wei wisten niet waar ze het moesten zoeken. Ze zullen wel gewend zijn aan golfballen om hun oren, maar niet als ze met emmers tegelijk over je uitgestort worden. Ze probeerden tevergeefs een beetje te schuilen onder onze boom en renden dan weer in paniek naar een ander groepje bomen. Na een kwartier was het over en konden we een paar minuten genieten van een wit winterlandschap. Vrij bijzonder, want het sneeuwt in dit gebied, hoewel op comfortabele skihoogte, vrijwel nooit.

Luus 6, FEEST

De jarige Cleopatra

Cleo en Tut

Fimo kralen armbandjes en sleutelhangers maken

Zelf gemaakt croquembouche taart

Mummie spel

Boris is de klos

Klaar

  

kB maakt ballonzwaarden

Gisteren was Luus' verjaardagsfeest. Pretty Pink ad Racing Red party. Toen we donderdagochtend na een nacht vliegen uit Caïro terug kwamen (met twee mooie outfits voor Luus en Boris) ben ik als een dolle gaan voorbereiden, want heel veel tijd hadden we niet over. Gelukig had ik van tevoren al een zalm tot gravad lax gemarineerd en niet te vergeten honderden Fimo kralen zelf gemaakt... Ik kon geen Fimo kraal meer zien, want mijn klei was een heel moeilijk te kneden foute partij, maar daar kwam ik pas na een pakje of vijf achter (toen het opeens wel makkelijk kneedbaar was).

Er kwamen ook nog eens twee keer zoveel kinderen dan verwacht... Ik was nog druk aan het voorbereien toe de eerste gasten een half uur te vroeg verschenen... Toen de rest ook binnen was begonnen we met armbandjes en sleutelhangers maken. Dat was toch nog moeilijker dan gedacht: eerst liet bijna iedereen zijn kraaltjes op de grond kletteren, omdat het elastiek niet strak genoeg zat. Na het knutselen hadden we door mij in de ochtend gemaakte croquembouche in de tuin en vervolgens gingen de kids elkaar in teams zo snel mogelijk  mummieficeren met wc-papier, grote lol (en troep, maar dat was ook zo weer weg). Vervolgens kreeg iedereen een door mijzelf gemaakt ballonzwaard (gisteren geleerd vn internet). Toen nog snel even zwemmen en dat was het weer.

Cairo 13/10/10: Zamalek, ambassade



Voor de NL ambassade, waar we getrouwd zijn



De shisha hebben wedeze keer overgeslagen



Boris in zijn Zamalek shirt



Luus moet altijd en overal tekenen

De laatste dag van ons korte verblijf wandelden we nog even naar de ambassade, waar we viereneenhalf jaar geleden getrouwd zijn. Officieel kan dat, maar het komt nooit voor dat de ambassade het toelaat, dus we moesten we er destijds hard ons best voor doen.
Het was een geweldig verblijf in ons "thuisland" en we hebben er elk moment van genoten. Nu zal het wel weer een tijd duren voordat we hier komen...

Cairo 12/10/10: Luus 6: Ibn Tullun, Gayer Anderson Museum, Manial, Khan el Khalili

Luus 6, ze kreeg een taartje aangeboden van de Marriott Bakery, waar we ontbeten

Broer en zus

Huizen tegenover de ingang van de Ibn Tullun Moskee

Verplicht sloffen aan in de moskee

We waren er zoals gewoonlijk helemaal alleen

De minaret die we later gingen beklimmen (we moesten eerst om de sleutel vragen)

 

Luus, kB, Boris



Ibn Tullun Moskee

Boris, Luus

Uitzicht vanaf de minaret

Uitzicht

Uitzicht vanuit minaret op het Gayer Anderson huis

Uitzicht

kB en Boris op de minaret, net als drie dagen VOORdat hij geboren werd ;-)

T wil zsm weer naar beneden

Telefoon voor de jarige in de Ibn Tullun Moskee van opa en oma Kiddie

Gayer Anderson Museum met waterput

De zomerkamer

De geheime kamer

De Mac Donalds waarboven de kinderen (Luus vandaag 6 jaar geleden) geboren zijn. Vanuit mijn kamer had ik hetzelfde uitzcht op de moskee.

T met Luus in het Nada Ziekenhuis, waar Luus precies 6 jaar geleden geboren werd



Mac Delivery 24/7 (koude frites, dat wel) en een mooie Keweseki...



Khan el Khalili

 

Boris in zijn Zamalek voetbal shirt in de bazar

Wie had gedacht dat we ooit NOG een verjaardag van Luus in Caïro zouden vieren? Wij niet in elk geval, want die kans is behoorlijk klein. In elk geval, Luus werd vandaag zes in Caïro! We begonnen met onbijt bij de Bakery, waar Luus een taartje met kaars kreeg aangeboden (want we hadden ze natuurlijk al een paar keer in het Arabisch verteld dat onze Luus hier geboren was en vandaag zou verjaren).
Daarna stonde de Ibn Tullun Moskee en het daarnaast gelegen Gayer Anderon huis op het program. Daar waren we helemaal aan het eind van onze Caïro periode, drie dagen voor Boris' geboorte ook al eens geweest en het bleek een van de leukste culturele sites. Er is nooit een kip, wat natuurlijk een verademing is na de Pyramides, Sfynx, het museum, de bazar enz enz. Dat misschien zal komen omdat het niet heel makkelijk te vinden is. We hadden het in het verleden ook al eens geprobeerd, maar zijn toen onverrichter zake weer terug gegaan naar huis. De moskee ligt midden in een gebied met allemaal kriebelige straatjes, waar als je geluk hebt af en toe een Arabisch straatnaambordje hangt en toen wij er woonden was er ook nog geen GPS ofzo. Maar goed, we wisten nog ongeveer waar het was (Tom) en spraken net voldoende Arabisch om de taxi chauffeur uit te leggen wat we bedoelden (ik). Zoals vorige keer waren we weer de enigen in deze enorme moskee, heerlijk rustgevend. Met de sloffen die we aan kregen keken we uitgebreid rond, om daarna om te lopen naar de achterkant, waar de ingang van de minaret behoorlijk verstopt lag. Omdat de deur op slot was, besloten we om de sleutel te vragen aan de politiemannen die helemaal aan de andere kant van het terrein zaten te ontbijten. Gelukkig wilde er iemand meelopen om de poort van de minaret voor ons te openen, zodat we de toren konden beklimmen. Vanaf de toren heb je een prachtig uitzicht over de stad met niet al te ver weg de Citadel (ook een moskee, maar daar is het altijd stampens druk).
Naast de moskee ligt het prachtig ingerichte Gayer Andersen huis, dat vroeger het woonhuis van een Britse officier met een passie voor het Midden Oosten was. Een heel aangenaam en charmant museum (zonder bezoekers, behalve wijzelf dan), dat ook voor kinderen best leuk is grotendeels vanwege vele gangetjes en trappetjes en de "geheime" kamer in het huis. In de benedenkamer met fontein, waar de geheime kamer op uitkijkt, is een scene opgenomen voor de Bond film "The Spy Who Loved Me". Een volgens ons en anderen degenen die er geweest zijn compleet ondergewaardeerd museum!
De moskee en het huis liggen niet al te ver van Manial, het eiland in de Nijl waar de kinderen geboren zijn, dus daar gingen we vervolgens heen. We wilden even een foto in het ziekenhuis gaan maken op Luus' verjaardag, maar die had daar niet zo veel zin in ("ik ben toch niet ziek?"). Tot we vertelden dat er een Mc Donalds onder zat....! Ik at er hetzelfde als precies zes jaar geleden, een nuggetsmenu met bbq saus.
In de middag gingen we eerst even uitblazen in het zwembad om aan het einde van de dag door het drukke verkeer naar de bazar Khan el Khalili te gaan. De eerste drie taxi's wilden er niet heen, want te veel files. Voorheen hadden we aan deze bazar een norme hekel, maar deze keer genoten we zelfs hier van! Daar liepen we behoorlijk ongestoord rond en kochten voor Luus een zilveren hangertje met een klein Isis (dat is haar tweede naam) en voor Boris een voetbalshirt van Zamalek). Daarna terug naar het hotel en daar lekker Libanese mezze in de tuin gegeten, die ook al nog lekkerder smaakten dan ik me kon herinneren!

Cairo 11/10/10: Egypt Museum

Luus en T bij het museum

Lekker zwemmen na de mummies

Vandaag gingen we naar het Egypt Museum. Het was er waanzinnig druk. Nieuw was dat camera's nu niet meer naar binnen mogen. Voorheen mocht dat wel, later mocht je bij Tut niet flitsen en nu dus helemaal geen foto's meer, jammer. Natuurlijk kun je hier wel een week doorbrangenin dit museum, maar met de kinderen deden we dat dus niet en beprekten we het tot ongeveer anderhlf uur. Als eerste gingen we naar Tutankamons masker, sierraden en sarcofagen kijken. Toen door naar de mummies (Luus:"met haartjes!") en het zaaltje met de dierenmummies en daarna nog even naar de vleugel met de beelden van die gekke Achnaton met zijn vrouwenbuik, -benen en -gezicht. 

's Avonds gingen we sushi eten in het Japanse restaurant in het hotel. Boris kreeg geen genoeg van de miso soep, vroeg een extra kop en viel daarna liggend op zijn stoel in slaap.

Cairo 10/10/10: Pyramides, Sfynx, Abu Assid

Nkosi Sikeleli zingend op 26th July St op Zamalek

Meneer met baladi brood op zijn hoofd fietst door Zamalek

Het bekende beeld in het verkeer in Caïro, hoog opgetaste lading

Familie pic bij de pyramide van Cheops



Foto van Boris bij Cheops toevallig genomen op 10/10/10 om 10:10 (ECHT!)

Politie te kameel

Familie pic bij de pyramide van Chephren

Voor het eerst in een koetsje bij de pyramides

Familie B bij de pyramides van Giza

Luus

Boris kan weer lachen na zijn hongerklop bij de pyramides

Op naar de Sfynx (esfinkis in het rabisch)

Boris, Luus, Sfynx

Sfynx, kB

In de bar van het Mena House, restaurant helaas verdwenen

Lunch bij Abu Assid op Zamalek

Abu Assid

kB, Luus, Boris bij Abu Assid

Terug bij het Marriott

Dag 2 stond gepland voor de pyramides van Giza, waar we al zo vaak geweest waren, maar niet zo vaak met Boris, want die was 1 maand oud toen we van Egypte naar Iran verhuisden. Zoals gewoonlijk werden we we besprongen door de papyrus proppers, die op de straat naar de ingang van de pyramides staan. Ze springen gillend voor je auto en als je remt, trekken ze de deur open om je naar hun winkel/paard/kameel/papyrusmuseum te lokken. Gelukkig kenden we deze agressieve truc al lang. We waren dus not impressed, maar wel verbaasd dat het ook bij taxi's doen. Het schuurtje, dat tot voor kort dienst deed als ticket office, was veranderd in een echt en als zodanig herkenbaar ticket office met een mooie weg en parkeerplaats ervoor. Na het benutten van alle foto opportunities bij Cheops en Chephren namen we een koetsje naar het punt waar je mooi op de foto kan met alle drie de pyramides. Daar was het veeel drukker dan die ene keer dat we er stonden met onze opgetuigde kerstboom om een kerstkaart foto te maken. Ook bij de sfynx, die we daarna gingen bekijken was het afgeladen vol. Zo vol dat we elkaar in de rij kwijt raakten (en na een kwartier weer terug vonden gelukkig, want ik had geen geld EN geen telefoon bij me).
Het plan was om zoals gewoonlijk na de pyramides te lunchen in het Oberoy Mena House. Daar kun je heerlijk in de tuin aan het zwembad zitten aan de voet van de pyramides. Kon, want het restaurant was weg en het zwembad verplaatst. Dan plan B, terug naar Zamalek en lunchen bij Abu Assid, een heel leuk, maar vrijwel verborgen trendy Egyptisch restaurant. Gelukkig wisten we nog precies waar het was, op loopafstand van het hotel. Afgesloten met relaxen aan het zwembad.