Vandaag is Dineo Monsoe begraven. Hij is overleden aan complicaties door HIV-medicatie en is 3 jaar geworden. Dit is een wat oudere foto van hem, toen zijn wangen nog niet zo opgezwollen waren door de medicatie. Hij was bij zijn geboorte door zijn ouders afgestaan en in huize Henneka, een huis voor zieke en gehandicapte wezen (onder beheer van Doxa Deo, een charismatische kerk) terecht gekomen. Daar heb ik hem anderhalf jaar geleden leren kennen door de Kindermusik les die ik daar als vrijwilliger elke week met de tien kinderen, die daar wonen doe. Hij is iets jonger dan Boris en een guitig, blij manneke. Na drie weken in het ziekenhuis is hij overleden in het bijzijn van lieve huismoeder Hannah. Daarna moest men 10 dagen wachten met de begrafenis om eventuele familie nog in staat te stellen om te reageren/komen. Dat gebeurde niet. Normaal gezien worden wezen die overlijden gecremeerd in het bijzijn van de case manager en een pastor, maar Hannah heeft een echte mooie begrafenis met dienst geregeld (gesponsord door uitvaartonderneming Sonja Smith). Er was ongeveer 50 man aanwezig: de huismoeder en haar familie, de zwarte staf (verzorgend personeel) van het huis, een aantal mensen van het schooltje waar Dineo op zat en wij (de Kindermusik vrijwilligers). Om 9.30h reden we met alle aanwezigen naar Pretoria-Oost Cemetary, waar Dineo op het kindergedeelte van de begraafplaats werd bijgezet. Eerst zongen wij een aantal liedjes en daarna werd het grafje onder luid gezang van de zwarte dames met zand bedekt. Afsluitend werd in de kerk van Doxa Deo een dienst gehouden. De dag was net zo mooi en zonnig als Dineo's persoonlijkheid.
