The Allens op bezoek

Safari mobiel met tenten op het dak

Leeuwtjes aaien in het Lionpark

Luus, India, Oliver

Boris, India

Drie kleine hadida's die zaten op ons hek, bovenop ons hek

Rugby training van Keith in de tuin

Charming

Koud!! Toch even testen...

Jongensbad, meisjesbad

Een paar dagen na onze trip door het land, tijdens Pasen, kwam de familie Allen op bezoek. Zij waren bezig met het afsuiten van hun Afrikaanse Krugerpark safari vakantie en kwamen twee nachtjes slapen. Echt heel leuk om elkaar weer te zien en na bijna twee jaar toch als vanouds! We kennen elkaar uit Teheran en zijn daarna uit elkaar gerukt toen wij naar ZA gingen en zij naar Saoudi Arabië. Omdat ze nog geen genoeg hadden van wilde dieren, gingen we naar het Lion park om leeuwtjes te aaien en struisvogels te voeren (de giraffen waren vandaag een beetje misselijk en wilden niets eten)

Parys, Savannah Lodge

Door de modder naar Savannah

Onze luxe tenten op een rij

Uitzicht vanuit de tent naar links

Uitzicht naar voren

Uitzicht naar rechts

Gamedrive

Na Kimberley gingen we op maandagochtend weer terug naar huis, via Parys aan de Vaal rivier. Daar zouden we een nachtje gaan kamperen in luxe safaritenten. In Kimberley hadden we heerlijk warm en droog weer gehad, maar zodra we in de buurt van Parys kwamen begon het ongelofelijk hard te regenen. En het hield ook niet meer op. Heerlijk kampeerweer! Via een onverharde weg zouden we bij onze lodge uit moeten komen, maar we namen per ongeluk een kleine omweg via een ander onverhard paadje. Dat was door de enorme modderstromen, hoewel we met twee grote 4-wheels waren (onze Landrover en de Toyota Landcruiser van de Britten), behoorlijk moeilijk begaanbaar. De verharde weg naar Parys toe was overigens ook behoorlijk lastig door de werklijk ENORME en diepe potholes (kraters, soms ter grootte van een kleine auto) midden in de weg. Maar goed, nu moesten we dus het modderige paadje nog over. We kregen al snel een tegenligger en... die reed Steven van de weg. Wij keken vanuit onze auto droog toe hoe Steven in de gietregen zijn auto uit de modderige berm probeerde te wiggelen en na een paar minuten lukte het zowaar. Een paar glijpartijen verder kwamen we dan toch bij Savannah aan. Door de aanhoudende stortregens konden we nog even niet naar de tenten. We dronken thee in het huis en restaurantgedeelte van de lodge, met uitzicht op het door de modder roodgespoelde zwembad. Een gamedrive zat er niet meer in en helaas moest ook de bomabraai bij het zwembad geskipt worden. Na een uur theedrinken besloten we, regen of niet, toch maar naar de tenten te gaan. Dat bleken grote en inderdaad heel luxe (en droge!) tenten met een prachtig terras, mooie bedden, een badkamer met douche en wc en er was zelfs een hardroger aanwezig in elke tent. We sliepen per twee en hadden dus vier tenten op een rij. Er was veel wild aanwezig, maar dat liet zich niet veel zien bij het watertje waar de tenten aan lagen (geen behoefte aan water, omdat het overal nat was). De avond brachten we door met het nodige bier en wijn op het dek voor een van onze tenten. De gastvrouw had heerlijk gekookt (de gastheer had natuurlijk toch nog wat vlees op de braai gedaan). De volgende ochtend hebben we na een heerlijk ontbijt toch nog een korte gamedrive kunnen doen. Hoewel de situatie verre van perfect was (door het belabberde weer) en ik helemaal geen kampeerder ben, was het toch een geweldige ervaring en zeer comfortabel en droog gelukkig! Ik zou graag nog een keer terug gaan en dat komt er vast nog wel eens van, want het is minder dan anderhalf uur rijden van ons huis.

Kimberley: Big Hole Museum

Big Hole Museum: de moeite waard

Boris tuurt in het gat

Familie B bij het grote groene gat

The Big Hole

Goud zoeken: niks gevonden...

Luus

Boris

T met Luus

Kb met Boris

Nicholas, Elizabeth, Luus en Boris

Bar in de Kimberley Club

Kirstin, aan de G&T zoals het hoort

In de bar hangt een brief van de Britse koningin en van generaal Montgomery

Op dag twee gingen we natuurlijk naar de grootste attractie van Kimberley: the Big Hole. Dit gat is  uitgegraven op zoek naar diamanten en is het grootste met de hand gegraven gat in de wereld. Het Big Hole museum, dat er naast ligt bleek een heel aardig museum. Eerst kregen we een film te zien over de diamandmijn, vervolgens gingen we een kijkje nemen bij het gat zelf en daarna daalden we onder begeleiding van luid kabaal en veel gerommel met de lift af in de mijnschacht om nog een stukje door een nagebouwde mijn te lopen, waar hier en daar nog iets tot ontploffing werd gebracht. Hoewel de afdaling minuten duurde, gingen we uiteindelijk maar een meter of twee naar beneden, maar het was leuk gedaan en leek net echt. Buiten waren nog een aantal straatjes uit het oude Kimberley nagebouwd. Daar hebben we nog wat gebowld, naar goud gezocht en lekker bij een cafeetje gezeten. 's Avonds gingen we uit eten in het hotel. De kinderen sliepen met z'n allen in een van de enorme kamers, terwijl Vaselin, de receptioniste, oppaste.

Kimberley Club in Kimberley

Kimberley Club, de hal en de billiard zaal

Wij hadden kamer 5, Prins Philips kamer!

Ons (en Prins Philips) bad

Balkon

Trappenhuis

Gelukkig hebben wij veel ervaring met dresscodes (Iran)

Eetzaal

Onze eindbestemming deze dag was de Kimberley Club in Kimberley. Alle Zuid-Afrikanen die hoort dat je naar Kimberley gaat uit vrije wil vraagt zich af waarom in 's hemelsnaam?? Nou, ja, voor deze Kimberley Club dus en the Hole. En wij vonden het wel een leuk idee om ergensheen te gaan waar niemand heen gaat. Vandaar.

De nogal koloniaal aandoende Kimberley Club is een nog levende heren societeit (waar pas recent vrouwen toegelaten worden), opgericht door Cecil Rhodes (die naast deze club ook Rhodesië en de Beers Diamanten heeft opgericht) en hotel. Als hotelgast word je voor de duur van je verblijf lid gemaakt. Je moet je wel aan de dresscode houden: smart formal: nette schoenen en een lange broek (vrouwen mogen wel een rok of jurk natuurlijk). Omdat het in Kimberley behoorlijk warm was, moesten we ons daarom steeds verkleden: voor het ontbijt een lange broek en daarna weer snel een korte om de deur uit te gaan en na terugkomst weer verkleden om decent aan het diner of aan de bar te kunnen verschijnen.

Wij sliepen met de kinderen in kamer nr. 5, een grote familyroom. Het was de kamer waar Prins Philip een paar maal geslapen had toen hij Kimberley bezocht. Onze vrienden hadden kamer 1, dat was de kamer van Prinses Margareth en oma zat in een kamer op zolder. Wij hadden net "the Queen" gezien (film met Helen Mirren in de hoofdrol over het koningshuis en de dood van Diana) en ik had sindsdien een hekel aan Philip, want de man komt in die film nou niet echt leuk over, maar het was toch leuk om in "zijn" bad en bed te liggen...

Toen wij 's avond op het balkon zaten (met een paar flessen wijn), kwam er een ghost walk langs. Had ik nog nooit van gehoord, maar in Engeland en hier is dat blijkbaar normaal: een groep mensen die onder leiding van een gids allerlei plekken afgaat waar veel geesten gezien worden. Dat was dus bij ons in het hotel en ook aan onze overkant bij de bibliotheek. We hebben er helemaal geen last van gehad.

Wolmaransstad: Bona-Bona Lodge

Trouwdag

Het terras van Bona-Bona

Pas op je kop

Nicholas en Boris bij een van de huisjes

Elizabeth, Luus, Boris en Nicholas

Game drive

Een braai bij de boma

Een frisse duik na het ontbijt

Beste biltong van het land!

Deze Paas gingen we met onze Britse vrienden (Steven en Kirsten met kinderen en oma) op stap. Naar Kimberley met een tussenstop op de heen- en terugweg. We vertrokken op onze trouwdag (vier jaar geleden in Cairo was de eerste) met twee grote 4-wheels. Eerste stop na een paar uur rijden was Womaransstad. Daar overnachtten we in de Bona-Bona lodge in een game park. Na een paar biertjes op het fantastische terras stond er een game drive op het program. Een paar giraffen, zebra's etc etc verder zaten we lekker bij het houtvuur in de boma (een soort kraal, hier in ZA: een met houten stammen ommuurde plek met een rieten dak om te zitten, eten of slapen) voor een diner. T en ik waren even vergeten hoeveel alcohol de Briten in no-time kunnen wegzetten en moesten erg ons best doen om ook maar de helft van wat zij dronken weg te krijgen... (gelukkig was ik net van de antibiotica voor een keelontsteking af en kon ik wel meedoen). De volgende ochtend namen de kinderen na het ontbijt nog even een frisse duik (het begint nu echt wel koud te worden in een onverwarmd zwembad, omdat de nachten inmiddels behoorlijk fris zijn nu het herfst is) en vervolgens gingen we op weg naar Kimberley. Met een tussenstop bij volgens Steven de allerbeste biltongwinkel in het land. Met zakken vol met allerlei soorten biltong en droe worst reden we weer verder. De rest van de dag aten we alleen maar biltong. En hij was inderdaad lekker.