Elarduspark

Beauty

Daneo

Lerato

Isabella en Isixle

Kia

Tulani

Gabriel

In Elarduspark is een "shelterhome" dat opvang biedt aan 8 kindjes, die allemaal gehandicapt zijn en ook nog verlaten door hun ouders. Sinds anderhalve maand werk ik er een maal per week als vrijwilliger bij de wekelijkse muziekklas. Dat is ongeveer dezelfde les die Boris en Luus allebei wekelijks hebben. De kindjes genieten zichtbaar van de les en sommigen maken echt vooruitgang. Ze (de oudste is ongeveer 2,5) hebben uiteenlopende beperkingen: sommigen zijn doof en/of blind, een paar hebben cerebral palsy (hersenaandoening), waterhoofd, hersenletsel door meningitis en Daneo heeft eigenlijk weinig beperkingen behalve zijn HIV infectie. Een aantal zal niet veel ouder worden dan een paar jaar. Het huis wordt geleid door de bewoners, een echtpaar, en de fondsen komen van de kerk, de overheid en liefdadigheid. Ze hebben een aantal dames in dienst die 24 uur per dag voor de verzorging verantwoordlijk zijn. Daneo is inmiddels geadopteerd, maar hij blijft nog een aantal maanden in het huis tot de administratie rond is. Zijn opvangouders mogen van de commissie die verantwoordelijk is voor het plaatsen van de kinderen niet weten waar hij terecht gaat komen en mogen ook in de toekomst nooit contact hebben met het adoptiegezin (dat hem van papier heeft uitgekozen), heel wrang. Wrang is ook wanneer je beseft dat deze kinderen nog goed afzijn vergeleken met de velen die niet opgevangen worden in een dergelijk huis. De kinderen die niet geadopteerd worden zullen hun leven in het huis slijten. De kinderen zijn vrijwel altijd opvallend rustig en tevreden (bij ons in huis huilt er altijd wel een van de twee), hoewel er ook een paar bij zijn, die te ziek zijn om vervelend te zijn. Het is dankbaar om te zien hoe blij de kindjes van de muziekles worden. Vooral Lerato, het kindje waar ik mee werk, die cerebral palsy heeft, doet enthousiast mee en boekt grote vooruitgang, want ze kan zich veel beter bewegen en is minder verkrampt. Aan het eind van de les zingen we altijd een liedje waar door mijn hart soms breekt: may there always be sunshine, may there always be blue skies, may there always be mommie, may there always be me, may there always be ... en dan de namen van alle kindjes...